Ευχίδειος Άθλος (107,5 χιλ.) 2019

 Ξεκινώντας να γράφω για αυτόν τον πολύ όμορφο αγώνα που έτρεξα πριν μερικές ημέρες, θα ήθελα να συγχαρώ όλους όσοι συνέβαλαν  να έρθει εις πέρας . Ιδιαιτέρως να συγχαρώ τους εθελοντές ,την καρδιά του αγώνα! Όλοι γνωρίζουμε ,πως χωρίς αυτούς , δεν μπορεί να σταθεί κανένας αγώνας !!

Καλημέρα σας !!

Από τον Νοέμβριο , μετά τον μαραθώνιο της Αθήνας και αφού πρώτα έδωσα τον κατάλληλο χρόνο στο κορμί να ξεκουραστεί, άρχισα να τρέχω , όχι καθημερινά , αρχικά με λιγοστά χιλιόμετρα που όσο όμως περνούσαν οι εβδομάδες, πρόσθετα κι από λίγα !

Σκεφτόμουν παράλληλα ,πως αν κληρωθώ τον Μάρτιο για το Σπάρταθλο,( που γίνεται  την τελευταία Παρασκευή του Σεπτεμβρίου) ότι θα έπρεπε να τρέξω προηγουμένως κάποιον (η κάποιους ! ) σχετικά μεγαλούτσικο αγώνα, ως προπόνηση . Σκεφτόμουν ποιοι αγώνες ΄΄τρέχουν΄΄ την Άνοιξη κ Καλοκαίρι και να βρίσκονται κοντά σχετικά στην περιοχή μου.

Τελικά η Θεά Τύχη ήταν με το μέρος μου και μου έδωσε το πράσινο φως, να λάβω μέρος στο Σπάρταθλο!

 Επέλεξα τον εν λόγω αγώνα , τον Ευχίδειο  Άθλο , τα 107,5 χιλιόμετρα! Τον είχα ξανατρέξει ακόμη μία φορά παλαιότερα , προς την ίδια κατεύθυνση. Τότε ήταν ημερήσιος,  με το φως της ημέρας , τώρα η εκκίνηση θα γίνονταν τα μεσάνυχτα, είχε τις ανηφορίτσες του ( τον ήθελα να έχει μια κάποια δυσκολία , να ζοριστώ κάπως ), ήταν και επετειακός, μιας και συμπλήρωνε τα 20 έτη! Τακτοποίησα σβέλτα σβέλτα , την εγγραφή μου και όλα τα τυπικά . Η Κα Ρίτσα (Ψυχή της Διοργάνωσης ) ήταν καταπληκτική ,σε ότι απορία κι αν είχα , άμεσα μου απαντούσε! Και την ευχαριστώ πολύ και  από εδώ !

Η Μαρία ,πολύ καλή φίλη και δρομέας, που θα έτρεχε κι αυτή τον εν λόγω αγώνα , μου έστειλε μετά από παράκλησή μου , τον χάρτη με τις υψομετρικές  ( εγώ δεν το ‘’ έχω’’ με την ηλεκτρονική πληροφόρηση), όπου έγινε ‘’εικόνισμα ‘’ πάνω στο γραφείο μου , το τελευταίο 20ήμερο πριν τον αγώνα !!! Διάβαζα και την αναλυτική περιγραφή της διαδρομής …ήμουν πολύ μελετηρό παιδί , δεν μπορώ να πω !!!

Η προπόνηση καθημερινά σχεδόν, απογεύματα μετα την εργασία, με βροχή ,με ήλιο , πήγαινε μια χαρά. Μάλιστα φέτος , ενσωμάτωσα και μια νέα περιοχή , την Γύρα της Λίμνης Αμβρακίας (31 χιλ) που είναι εδώ δίπλα από το χωριό μας και έχει  πολύ ‘’ενδιαφέρουσα’’ υψομετρική , όπου και την ‘’τιμούσα’’ κάποια πρωινά , μερικές  Κυριακές, πότε δεξιόστροφα και πότε αριστερόστροφα !!! Επίσης φέτος , για πρώτη , έτρεξα προπονητικά πάνω από 30 χιλ!! Έτρεξα 1Χ35άρι κ 1Χ42άρι !!!

Όσο πλησίαζε ο αγώνας , οργανωνόμουν και σχεδίαζα την μετακίνησή μου γι’ αυτές τις ημέρες . Στην λίστα συμμετοχών έβλεπα με χαρά , πολλούς ( Έλληνες και Ξένους ) νέους δρομείς και κάποιους πιο παλιούς που τους γνώριζα και σκεφτόμουν ‘’α ωραία, έχω χρόνια να τον δω αυτόν … κ αυτόν (!!!) , θα έχω και κάποιον να λέμε μια κουβεντούλα στον δρόμο ‘’!! Με χαροποίησε ιδιαίτερα το γεγονός που ελάμβαναν μέρος και αρκετές γυναίκες!

Επίσης με χαροποίησε που είδα δρομείς  από την γειτονική μου Λευκάδα , και μάλιστα ο ένας εξ αυτών ήταν ο Σπαρταθλητής και φίλος , ο Σπύρος Μαραγκός!!!

Φυσικά ,έβλεπα και την λίστα με τους συμμετέχοντες, στον παράλληλο αγώνα-υπεράθλο ,  στα 215 χιλ !! Κι εκεί ήταν αρκετοί καλοί φίλοι και επίσης όχι μόνο Έλληνες !! Επίσης γίνονταν ακόμη ένας αγώνας , 60 χιλιομέτρων, ο επονομαζόμενος  ‘’δρόμος των Μουσών’’ !!!

Την τελευταία εβδομάδα πριν τον αγώνα , άρχισε η ψυχολογική και διατροφική προετοιμασία . Υδατάνθρακες , ξεκούραση , μπόλικος ύπνος ( λέμε τώρα ! ). Αλλά και μια μικρή ίωση? !!!

Τα πράγματα τα ετοίμασα από 7 μέρες πριν κ απλά ‘’περίμεναν’’  να τα φορτώσω στο αμάξι !! Τις 3 τελευταίες ημέρες μερίμνησα να κοιμάμαι καλά, να τρέφομαι σωστά, να τρέχω λιγοστά…

Την τελευταία ημέρα ετοίμασα και 4 drop bags .Τα 3 ήταν πανομοιότυπά: Ήταν μεγάλοι φάκελοι αλληλογραφίας με ‘’φουσκάλες’’ , περιείχαν από μια μπάρα , ένα κόκκινο λουκουμάκι (απ’ αυτά που δίνουν στα νεκροταφεία χα χα!! ), έναν μικρό τυποποιημένο χυμό , 2 μπουκάλια ισοτονικό νερό, ένα καπέλο , κι ένα δυνατό λαστιχάκι για να χρησιμεύσει στο κλείσιμο αφού τα ανοίξω στην διάρκεια του αγώνα . Το 4^Ο drop bag περιείχε ένα ζευγάρι παπούτσια, ένα ακόμη λουκουμάκι  κ κάλτσες και θα το χρησιμοποιούσα ΑΝ χρειαζόταν !

Παρασκευή πρωί, 10/5/19 , το μυαλό μου είναι στους δρομείς που ξεκινούν να τρέξουν τα διπλά από εμάς χιλιόμετρα….να καταθέσουν ψυχή κ σώμα… Έχω καλούς φίλους που τρέχουν εκεί… Μ αυτά και με άλλα λοιπόν  μεσημέρι βρισκόμουν στην Αθήνα .Το μεσημεριανό μου φαγητό ήταν μια καλή μακαρονάδα χωρίς σάλτσες και τα σχετικά !!  Ξεκουράστηκα λίγες ώρες στου αδερφού μου και κατά της 6 αναχώρησα για το σημείο συνάντησης με άλλους δρομείς , όπου θα αναχωρούσαμε στις 7 , με λεωφορείο όλοι μαζί οι δρομείς ,  για τις Πλαταιές . Εκεί συνάντησα και την Μαρία (και άλλους φίλους δρομείς) και η κουβέντα ‘’τριγυρνούσε’’ γύρω από τον αγώνα !!! Εκεί και ο Συντονιστής του ταξιδιού μας , ο  Περικλής ,που συνεχώς η ματιά του ‘’έπαιζε’’ να εντοπίσει τους δρομείς και να τους ενημερώνει !!

Ξεκινούμε ακριβώς στην ώρα που είχε οριστεί !! Όσο ταξιδεύαμε ,απολάμβανα τα τοπία , μιας και προς εκείνα τα μέρη δεν έχω πάει …παράλληλα, η σκέψη μου ‘’έτρεχε’’ και στον προηγούμενο αγώνα που τον είχα τρέξει το 2013. Εκεί έκανα μερικούς καλούς φίλους… Ως αρχάριος τότε , έκανα και κάποια λάθη , τα οποία τα εντόπισα κατόπιν και φέτος , λαμβάνοντας τα υπόψη και όντας διορθωμένα ,  ελπίζω να κάνω καλύτερο χρόνο ! Έχω κι αυτή την μικρή ίωση να με ταλαιπωρεί …άραγε κατά πόσο θα με επηρεάσει ?!!

Σύντομα , μετά από 1 ώρα κ 15 λεπτά , φτάσαμε στις Πλαταιές , στο σημείο εκκίνησης !! Ο Ήλιος κόντευε να βασιλέψει… Ήδη εκεί βρίσκονταν πολλά αυτοκίνητα. Υπήρχαν δρομείς που είχαν έρθει μαζί με τους δικούς τους ανθρώπους (συνοδούς, συγγενείς, φίλους κλπ ) .

 Εκεί ήταν και το σημείο αναστροφής για τους δρομείς των 215 χιλ !! Και τα μάτια μου έψαχναν συνεχώς τον δρόμο να δω κάποιον από αυτούς , να τους ενθαρρύνω να συνεχίσουν.

Άμεσα  πήγα και παρέλαβα τον αριθμό μου , έδωσα τα drop bag ( θα είχα ένα στο 33^ο χιλ, άλλο ένα στο 50^ο , στο 70^ο  είχα τα παπούτσια και ακόμη ένα στο 80^ο χιλ ) .

Ήμουν και πολύ τυχερός , που εκείνη την ώρα , κατέφθασε και ο Τάσος Τσιολάκης, που έτρεχε στα 215 χιλ. !! Παρά την κούραση που είχε από τα πρώτα μισά χιλ. (107,5) του αγώνα του , διατηρούσε το χιούμορ του !!!! Μπράβο Τάσο !! Θεός!!

Απομονώθηκα σε μια  γωνία και άρχισα να ετοιμάζομαι . Να φορώ τον δρομικό μου ιματισμό, τις αλοιφές μου ,τα ανακλαστικά για την νύχτα  το καπέλο μου ,τον φακό, τον αριθμό μου-είχα τον αριθμό 188!- , να μην ξεχάσω κάτι ,τα …ρολόγια μου!! Άλλη ιστορία κι αυτά !! Τα ρολόγια …χα χα χα !! Φέτος θα είχα και ρολόι Garmin !! Δεν γνωρίζω κατά πολύ την ορθή λειτουργία του , δεν το συμπαθώ και γι’ αυτό στο άλλο χέρι έχω και το άλλο, το απλό , το συμβατικό δρομικό ρολογάκι μου , για παν ενδεχόμενο χα χα !!!

Αυτή την φορά θα έτρεχα μαζί με σακίδιο! Το είχα δοκιμάσει και στα μεγάλα , στην προπόνηση !! Το είχα εφοδιάσει με πραγματάκια που ΊΣΩΣ να χρειαζόμουν στην διαδρομή (Αντιανεμικό μπουφάν , γάντια, γυαλιά, σπρέι πάγου , fenistil ,Χ.Υ., το κινητό μου για έκτακτα περιστατικά ,έξτρα μπαταρίες , κ.α. Πίσω στο σακίδιο, κρεμάω και το ανακλαστικό για την νύχτα , όπως όριζαν οι κανόνες του αγώνα .

Κατά διαστήματα , σταματούσα την ετοιμασία μου , προκειμένου να ανταμώσω με φίλους δρομείς .Τον Σπύρο , τον Πέτρο, τον Γιώργο , τον Βασίλη , τον Δημήτρη ,Να βγάλουμε αναμνηστικές !!  Μερικούς τους αναγνώριζα από την φωνή τους και μόνο , όπως τον Μαραγκό τον Σπύρο η τον Γιάννη Χαμόδρακα!! Ήρθαν επίσης και μου μίλησαν -και ως τότε άγνωστοι δρομείς- από Κύπρο , από Κρήτη και με γέμιζαν με πολύ χαρά ! Άλλοι να μου λένε πόσο τους αρέσουν οι περιγραφές που γράφω μετά τους αγώνες μου και πόσο τους έχουν βοηθήσει στους αγώνες τους  και να με ρωτούν αν θα γράψω και για αυτόν εδώ !!! Ναι…τόση απήχηση οι περιγραφές  μου….απίστευτο !!!!

Ο Τάκης Αντωνόπουλος ( Διοργάνωση ) κατά διαστήματα ανακοινώνει την άφιξη δρομέων των 215 χιλ. καθώς και χρηστικές πληροφορίες για όλους τους εμπλεκόμενους στον αγώνα ( εθελοντές, συνοδούς κλπ.).’’ Χμμμ…αυτή θα είναι η ‘’Τεχνική Ενημέρωση’’ που έλεγε το Πρόγραμμα ‘’ σκέφτομαι !!! Ανακοινώνει δρομείς και τις περιοχές κ χώρες από όπου κατάγονται !!

Δύο ώρες πριν την εκκίνηση , τρώω με ηρεμία το φαγητό μου , βραστές πατάτες , που είχα ετοιμάσει σε ταπεράκι !! Η ψυχολογία μου είναι σε πολύ καλή κατάσταση. Δεν είμαι αγχωμένος, είμαι ήρεμος.. . Αλλά , αναρωτιέμαι κάπου κάπου ‘’θα τον καταφέρω ? θα τον τερματίσω ? χα χα χα !!! Πάντα , τέτοιου μεγέθους αγώνες , δεν προεξοφλούν τον τερματισμό , όση προπόνηση και να ‘χει κάνει  κανείς – το έχω πάντα στο νου αυτό !!

Η πολυπόθητη ώρα εκκίνησης πλησιάζει… κάποιοι κάνουν προθέρμανση … άλλοι βάζουν αλοιφές στα επίμαχα σημεία …ρυθμίζονται ρολόγια, φακοί κεφαλής , δίνονται οι τελευταίες οδηγίες από τους δρομείς στους συνοδούς τους…. Εγώ επέλεξα να μην έχω συνοδό- ‘’που να κουβαλώ ακόμη έναν άνθρωπο στην δική μου τρέλα’’ !Άλλωστε θεωρώ δεν είναι πολλά τα χιλιόμετρα για να χρειαστώ συνοδό. Πολλές φορές στο παρελθόν έχω τρέξει σχετικούς αγώνες χωρίς συνοδό.! Είμαστε περίπου 120 δρομείς που θα λάβουμε μέρος. Στέκομαι μερικά μέτρα πίσω από την γραμμή εκκίνησης , μαζί με άλλους φίλους δρομείς ,αναμένοντας να περάσουν και τα λιγοστά λεπτά που απομένουν! Ετοιμάζω το …ρολόι!!! ( ! Παρ όλα αυτά στην πορεία , τους παλμούς τους ανέβασε παραπάνω από…τα ύψη !!! χα χα !!! Μωρέ καλά κάνω και δεν το συμπαθώ) !!  

Δευτερόλεπτα πριν την εκκίνηση , άρχισαν να εμφανίζονται στον ουρανό πυροτεχνήματα !! Πολύ όμορφες εικόνες …Χειροκροτήματα , μουσικές , ιαχές …Πανηγυρική ατμόσφαιρα !!Οι δρομείς σε εγρήγορση !! Άλλοι χαμογελαστοί, άλλοι κάνουν χαβαλέ , άλλοι σκυθρωποί , αγχωμένοι , συγκεντρωμένοι πολύ , άλλοι αδημονούν… Οι φακοί κεφαλής αναμμένοι!!Τα δάχτυλα των χεριών έτοιμα να πατήσουν το πλήκτρο του ρολογιού ,για να αρχίσει να μετράει χρόνο !!! Το ένα πόδι , πιο μπροστά από το άλλο …χα  χα !!!

Η στιγμή εκκίνησης έφθασε!!

Με το 3,2,1 ξεχυθήκαμε στην κατηφοριά !! Το 1^ο χιλ. ήταν κατηφορικό. Προσπαθώ να μην παρασυρθώ. Με υπολογίζω να τερματίζω ανάμεσα στις 12-13 ώρες. Επίσης σκοπεύω η πρώτη στάση μου να είναι στο 33^ο χιλ., όπου έχω το drop bag μου, για ανεφοδιασμό. Νωρίτερα δεν έχω λόγο να σταματώ σε σταθμό, εκτός απροόπτου !  Κουβαλώ μαζί μου στο σακίδιο μου μια μπάρα 50γρ. που θα την τιμήσω στο 15^ο χιλ. ‘’ Α και να πίνω κάθε 20 λεπτά 2 γουλιές νερό από το σακίδιό μου, αυτό δεν πρέπει να το λησμονήσω’’…Πηγαίνω στην άκρη του δρόμου και αφήνω χώρο να περνούν οι δρομείς …Ακούω τα διάφορα που λένε μεταξύ τους … την αναπνοή τους… Σε κάποια στιγμή συναντώ την Μαρία …Και για μερικά χιλιόμετρα θα συμπορευτούμε!!

Πριν ακόμη τελειώσει το πρώτο χιλιόμετρο, εντοπίζω μια ενόχληση στο αριστερό πόδι , στο μετατάρσιο ( χα χα!!! Ως δρομείς, γίναμε και πιο…σοφοί: μαθαίνουμε-μεταξύ άλλων- και πως λέγονται ανατομικά τα μέρη του σώματός μας !!) χα  χα !! Δεν μ ανησυχεί ιδιαίτερα , αλλά δεν την ξεχνώ κιόλας !!! Συνεχίζω να τρέχω και αν θα υπάρχει συνέχεια στην ενόχληση θα επέμβω. Σκέφτομαι ότι μπορεί να έσφιξα (?) το κορδόνι πιο σφιχτά! Η Μαρία-όταν της το είπα- επέμενε  να σταματήσω τώρα που είμαστε στην αρχή να λύσω το θέμα .

Σε 5’:35’’ τελειώνει το 1^ο χιλ. Σκέφτομαι ότι τρέχω πολύ γρήγορα… έπρεπε να πηγαίνω με 6+!!!Χαλαρώνω λίγο και το 2^ο χιλ. τελειώνει σε 5’΅54’’….’’ χμμμ…σαν να καλυτερεύω τώρα ‘’ μονολογώ … Το 3^ο πάλι χιλ. το τρέχω πάλι πιο σβέλτα ..’’μπα , δεν βλέπω να συμμορφώνομαι… Αποφασίζω και  σταματώ στην άκρη του δρόμου, να φτιάξω το παπούτσι, χαλαρώνοντας λίγο το κορδόνι . Μάλλον αυτό ήταν , διότι μετά δεν είχα ενόχληση .

Τρέχουμε αρκετοί δρομείς μαζί στα πρώτα χιλιόμετρα. Η διαδρομή είναι επίπεδη πιο πολύ αλλά έχει κ μικρές ανηφοριές ! Αρκετοί τρέχουν σβέλτα , με προσπερνούν …’’σίγουρα θα είναι πιο μικρής ηλικίας η εμπειρίας’’ σκέφτομαι…

Ο ουρανός είναι ξάστερος, φαίνονται τα αστέρια και το λιγοστό φεγγάρι. Από την θέση που έχει ( είναι ‘’ξαπλωμένο’’ ) οι παλιοί λένε ότι δεν θα  βρέξει !!!Υπάρχει μια μικρή ψύχρα… φοράω μια λεπτή δρομική μπλούζα μακρυμάνικη κ από πάνω μια αμάνικη… πιστεύω θα με κρατήσει στα ψηλά , που σίγουρα θα είναι πιο κρύα η ατμόσφαιρα !!!

Η διαδρομή μας είναι επίπεδη , χωματόδρομος, χρειάζεται προσοχή ιδιαίτερη μιας κ υπάρχουν και μικρές η μεγάλες λακκούβες  , στ’ αριστερά μας ακούγεται το τρεχούμενο νερό του καναλιού του Μόρνου που λαμπυρίζει υπό το φεγγαρόφωτο !!. Σε κάποιες διασταυρώσεις ,υπάρχουν άνθρωποι που μας προσέχουν να μην πάρουμε λάθος δρόμο !  Κοιτάζω μακριά και βλέπω από το φως των φακών τους πρώτους , που ήδη βρίσκονται 500 μέτρα μακριά μας !!! Και πιο πίσω από τους πρώτους ,  να ακολουθεί ολόκληρη φωτεινή γραμμή !!! Με την Μαρία χανόμαστε , έμεινε πιο πίσω, να λύσει δικά της θέματα…’’Ταξιδεύω μαζί με τον εαυτό μου ‘’ σκέφτομαι . Για να δούμε πως θα τα πάμε !! χα χα !!

Κάπου μακριά , ακούω και έναν Γκιώνη να κελαηδάει , μας συντροφεύει κι αυτός με τον τρόπο του…

Το ρολόι , με το που τελείωνε το κάθε χιλ. σφύριζε …πρόσθετα το χρόνο και όταν πλησίαζα στο 20λεπτο έπινα δυο γουλιές νερό.  Έβλεπα τον χρόνο… ήταν κάτω από 6’/χιλ. Στεναχωριόμουν πού έτρεχα γρήγορα… σίγουρα θα το ‘’πλήρωνα’’ στην πορεία αυτό σκεφτόμουν , όπως κ έγινε…

Κάθε λίγο περνούσαν και τα αυτοκίνητα των συνοδών …σιγά σιγά οι δρομείς ξεμακραίνουμε μες την νυχτιά …αρχίζω να βλέπω να τρέχουν δυο δυο , τρεις τρείς , μόνοι τους κάποιοι άλλοι…. Κάποιοι , που μάλλον εντόπισαν πώς ξεκίνησαν σβέλτα , περπατούν για να ισορροπήσουν την κατάσταση …

Τα χιλιόμετρα , μου φαίνονται ότι περνούν πολύ γρήγορα. Ο ιδρώτας τρέχει χαλαρά… άλλη φορά δεν το έχω νιώσει αυτό… ψάχνομαι ‘’εσωτερικά’’ , μη τυχόν και κάνω κάτι λάθος… αλλά όχι… μάλλον νιώθω έτσι ,επειδή είμαι ξεκούραστος , τρέχω γρήγορα …σκέφτομαι πως η  προετοιμασία των τελευταίων ημερών  αποδίδει…με ευλάβεια ανά 20’ πίνω δυο γουλιές νεράκι… 

Φτάνοντας στο 15^ο χιλ, βγάζω από το σακίδιο μου την μπάρα και αρχίζω να μασουλάω αργά αργά …’’ δεν πεινάω ,αλλά καλύτερα ας μην φτάσω να πεινάω’’ , σκέφτομαι !!! Στους σταθμούς δεν πλησιάζω καν…απλά χαιρετώ γνωστούς κ μη και συνεχίζω !! Εντοπίζω τον Ανδρέα τον Κριπαρόπουλο ,τον Θανάση τον Δημητρίου, συνοδεύουν δρομείς , …κι άλλους γνωστούς συνοδούς βλέπω και αλλάζουμε κουβέντες στα  πεταχτά , πάντα με χαμόγελα , χιούμορ …

Στα 21,1 χιλ. κοιτάζω το ρολόι που γράφει 1 ώρα και 54 λεπτά. Ακόμη μία φορά που εντοπίζω την γρηγοράδα που τρέχω… και με θλίβει ελαφρώς….

Τρέχω μόνος πλέον …μπροστά μου βλέπω έναν δρομέα στα 300 μέτρα μακριά… πίσω μου δεν κοιτάζω ποτέ , το έχω σαν αρχή αυτό!!

 Σε μια διασταύρωση έπρεπε να πάω αριστερά, όμως ο προπορευόμενος μου είχε πάει ευθεία…  κοντοστάθηκα λίγο, αλλά αυτός τώρα είχε χαθεί από το οπτικό μου πεδίο, δεν μπορούσα να του φωνάξω ότι τρέχει σε λάθος διαδρομή. Η σήμανση ήταν ξεκάθαρη , αλλά αυτός δεν την είδε… ήταν απορροφημένος… συνέχισα κανονικά , συλογιζόμενος  για λίγο τον δρομέα που πήρε λάθος δρόμο ..άραγε θα το καταλάβει ? και πότε?

Στο 25^ο χιλ., αν θυμάμαι καλά , σε κάποιον πολύ πλούσιο σταθμό , περνώντας ξυστά από δίπλα του , η άκρη του ματιού μου εντοπίζει αγαπημένες βραστές πατάτες ολόκληρες . Σταματώ ακαριαία και βουτάω  από μία σε κάθε χέρι και φεύγω μασουλώντας !!

Αισθάνομαι μια χαρά , το κορμί έχει πια ζεσταθεί για τα καλά . Σημάδια για κούραση η ύπνο δεν υπάρχουν… πλησιάζοντας στο 33^ο χιλ. σκέφτομαι το drop bag μου και τι κινήσεις θα κάνω ,προκειμένου να μην χρονοτριβώ. Κοιτάζω το ρολόι μου και βλέπω ότι συνεχίζω να πηγαίνω πιο σβέλτα από το προβλεπόμενο/ενδεικνυόμενο!! Στο μυαλό μου έρχονται οι ανηφόρες που θα συναντήσω σε λίγο.

Στο 30^ο χιλ. , στο βενζινάδικο, υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι… αναμένουν τους δρομείς τους … χαιρετώ κ απομακρύνομαι άμεσα. ( Θυμήθηκα  εδώ ,  την προηγούμενη φορά που έτρεχα τον εν λόγω αγώνα , σε τούτο το σημείο, είχα φτάσει την Αμαλία (!!!) και σταμάτησα τότε ξαφνικά κ έκπληκτος κ απόρησα μεγαλόφωνος : ‘’είναι δυνατόν να έφτασα την Αμαλία? Κάτι κάνω λάθος!’’ και είχα μειώσει τότε την ταχύτητα !!!

Στο 33^ο χιλ. πλησιάζοντας , φωνάζω για τα πράγματά μου ! Κάνω την πρώτη μου στάση . Είναι εκεί η Παναγιώτα κ ο Θανάσης με τον Ανδρέα .Φίλοι και συνοδοί άλλων δρομέων .  Μου δίνουν καρέκλα να καθίσω , με σκεπάζουν με μια κουβέρτα και ανοίγω τον φάκελο μου. Πίνω μονομιάς το χυμό και τρώω το λουκουμάκι μου, μιλώντας  λίγο με τα παιδιά. Με ρωτούσαν αν είμαι καλά, αστειευόμαστε  κλπ.  Την μπάρα την βάζω στο σακίδιο μου για πιο μετά . Νιώθω πολύ ζεστός , ο ιδρώτας τρέχει γρήγορα. Δεν κάθισα πάνω από 2 λεπτά. Σηκώθηκα και άρχισα να τρέχω πάλι… ’’όπου να ναι θα εμφανιστούν οι ανηφόρες ‘’ μονολογώ !!!

Όπου συναντώ δρομέα , τον χαιρετίζω και συνεχίζω. Άλλοι μου απαντούν , άλλοι όχι. Δεν μ ενοχλεί αυτό. Η ψυχολογία σε τέτοιους αγώνες έχει πολλές διακυμάνσεις…ο καθένας μας είναι σε έναν κόσμο μαγικό !

Μετά από ακόμη λίγο τρέξιμο , εντοπίζω ότι στα 100 μέτρα μπροστά μου, αρχίζουν  τα ανηφορικά πεδία !! ‘’εδώ είμαστε ‘’ μονολογώ!!! Μειώνω την ταχύτητα και αρχίζω τον γοργό βηματισμό για να έχει χρόνο να προσαρμοστεί το βήμα μου μόλις αρχίσω να ανεβαίνω. Κοιτάζω ελαφρώς ψηλά κ αριστερά και μέσα από τους φωτισμούς των φακών από τους δρομείς που προπορεύονται , καταλαβαίνω πως κινείται ο δρόμος , αν είναι ανηφορικός πολύ η όχι , αν σε κάποια σημεία μπορώ να τρέξω κλπ.…Προσπαθώ να είμαι επικεντρωμένος … Οι ανηφόρες θεωρώ είναι ήπιες και πότε τις περπατώ και πότε τις τρέχω . Σιγά σιγά ανεβαίνω ψηλά , ο άνεμος είναι ελαφρύς αλλά σχετικά κρύος. Δεν μ ανησυχεί πολύ όμως και να με κάνει να φορέσω το αντιανεμικό. Ο ιδρώτας στάζει από το καπελάκι μου , το θεωρώ καλό σημάδι ενυδάτωσης . Σκέφτομαι πως ‘’αφού είναι σχετικά δροσερή η ατμόσφαιρα, δεν βγάζω πάρα πολύ ιδρώτα και έτσι μειώνω τις γουλιές μου από δυο σε μία ανά 20 λεπτά. Το πρωί θα τις ξανακάνω δυο’’ !! 

Πάνω ψηλά βλέπω και τις ανεμογεννήτριες με τα κόκκινα φωτάκια τους που όλο και τις πλησιάζουμε. Θυμίζουν ταινία επιστημονικής φαντασίας !!!  Ο άνεμος όσο πάει και δυναμώνει , μερικές φορές είναι και κόντρα , προσπαθώ να εκμεταλλευτώ τις πλευρές του δρόμου και να τρέχω –όσο γίνεται- σε απάνεμα μέρη !! Σε μερικά σημεία, αν και νύχτα , ο φωτογραφικός φακός κλικάρει τα κορμιά!! Σκέφτομαι αυτούς, τους φωτογράφους …τι να πει κανείς…άλλη Ιστορία κι αυτοί…!

Στους σταθμούς απλά χαιρετώ , αναφωνώ τον αριθμό μου που καταγράφουν οι υπέροχοι εθελοντές και συνεχίζω ! Σε κάποιον από τους σταθμούς εκεί στις ανηφοριές , εντοπίζω μια γνώριμη φωνή , αλλά ώσπου να καταλάβω ότι ήταν ο καλός φίλος και πολύ καλός δρομέας  Γιάννης Χαμόδρακας , είχα ήδη απομακρυνθεί ως αερικό !!! Παρ όλα αυτά , ένα ‘’γειά’’ το φώναξα !! χα  χα !!

Στα τελευταία ψηλά , υπό το φως των φακών εντοπίζω το χορταράκι που ταλανίζεται από τον άνεμο . Αναρωτιέμαι , ‘’μήπως αυτόν τον άνεμο τον δημιουργούν οι ανεμογεννήτριες? Δεν έχω ξαναβρεθεί τόσο κοντά σε λειτουργία ανεμογεννητριών. Ο θόρυβος που κάνουν είναι πολύ…απόκοσμος !!!

Το ρολόι μου δείχνει το 42^ο χιλ. Θυμάμαι ότι κάπου εδώ θα αρχίσει να τελειώνει το πρώτο σκέλος από ανηφοριές…Σε ένα σημείο εντοπίζω και τα νερά που ήταν αφημένα για τους δρομείς . Δεν ήταν σταθμός που να έχει και ανθρώπους. Όποιος είχε ανάγκη μπορούσε να εφοδιαστεί. Τα αποθέματα που κουβαλούσα ήταν αρκετά κ έτσι δεν χρειάστηκε να σταματήσω . Οι ανηφοριές κοντεύουν να εξαφανιστούν ( προσωρινά ε?!) και η διαδρομή επιπεδώνεται κάπως .Τελικά το αντιανεμικό δεν χρειάστηκε μέχρι εδώ… Σε μερικά σημεία μέχρι εδώ έχω προσπεράσει και δρομείς του παράλληλου αγώνα των 215 χιλ. ….

Σωματικά είμαι μια χαρά , δεν νιώθω κούραση , δεν έχω κάποιο θέμα να με ταλαιπωρεί-ενοχλεί.

Φτάνω στον μεγάλο και πολύ πλούσιο σταθμό , στην Αγ. Άννα. Κοιτάζω το σταντ με τις πληροφορίες κ βλέπω είμαστε στο 48,5 χιλ. Το ρολόι μου έδειχνε γύρω στις 5 ώρες…οι ανηφόρες , κάπως ισορρόπησαν το τρέξιμό μου. Εδώ θα δοκιμάσω  πατάτες φούρνου!! Μου έβαλαν μερικές σε ένα μπολ και αναχώρησα περπατώντας γοργά, μασουλώντας τες !! Συνάντησα το σαπόρτ της Μαρίας , τον Σπύρο …τον ρώτησα τι κάνει η Μαρία , που είναι …Μου απάντησε ότι ‘’έχει κάποιο θέμα με το πόδι της αλλά συνεχίζει , έρχεται’’…Είναι δυνατή δρομέας η Μαρία, ήρεμη δύναμη …

Η διαδρομή είναι επίπεδη, η περιοχή μυρίζει υπέροχα από τα έλατα , τα πουλάκια αρχίζουν σιγά σιγά να ξυπνούν και έχουν αρχίσει να  κελαηδούν πολύ όμορφα , μαγευτικά ! Μπροστά μου βλέπω έναν δρομέα να τρέχει χαλαρά . Συνεχίζοντας να τρώω τις πατάτες μου , με προφτάνει ο Παπακώστας Γιάννης. Έχουμε ανταμώσει και σε άλλους αγώνες , γνωριζόμαστε καλά και το χιούμορ είναι απίστευτο !! Μιλάμε για λιγάκι ,έχω τελειώσει το φαγητό μου και αρχίζω να τρέχω αφήνοντας τον λίγο πίσω ! Είμαι σίγουρος ότι θα ξανασυναντηθούμε …

Η μέρα έρχεται σιγά σιγά …σβήνω τον φακό μου, σκοπεύω να τον αφήσω στο επόμενο drop bag μου , στο 52^ο χιλ. Όμως ,σκέφτομαι ‘’ δεν θα χρειαστώ κάτι από αυτό (μιας κ έφαγα πριν τις πατάτες ) και έτσι θα το αφήσω ανέγγιχτο. Το επόμενο με περιμένει στο 80^ο χιλ., θα βολευτώ με ότι έχω κ ότι βρω σε σταθμό αν χρειαστεί ‘’…μ αυτές τις σκέψεις απομακρύνομαι κ συνεχίζω…

Τον επόμενο σταθμό , που είναι η Αρβανίτσα , τον πλησιάζω μετά από 6 ώρες τρέξιμο. Αναφωνώ τον αριθμό μου , προσεκτικά πλησιάζω διότι απέχει από την άκρη του δρόμου και παρεμβάλλεται μικρό αυλάκι όμβριων . Δεν είναι ώρα για πειράματα σε πλάγια εδάφη . Παίρνω ένα ζεστό τσάι και αφήνω τον σταθμό, περπατώντας ώσπου να πιώ το τσάι μου. Το κυπελάκι του ,αλλά κ πριν το μπολ που ήταν οι πατάτες , τα έχω ζουλήξει και τα έχω παραχώσει σε μικρές τσέπες του σακιδίου μου και μόλις εντοπίσω (και θυμηθώ!) κάδο απορριμμάτων να τα αφήσω εκεί.

Θυμάμαι ότι πλέον οι ανηφόρες τελειώνουν κάπου εδώ …θα εκμεταλλευτώ τις κατηφόρες να κερδίσω λίγο από τον χρόνο που σπατάλησα στις ανηφοριές . Σταδιακά αρχίζω έναν …καλπασμό (!!!)  και προχωρώ .Είμαι μια χαρά , χωρίς ενοχλήσεις…τα πόδια μου τα αισθάνομαι δυνατά…

Ανά διαστήματα υπάρχουν αυτοκίνητα με συνοδούς δρομέων , που τους περιμένουν…Μακριά εντοπίζω αραιά δρομείς που προηγούνται…ο καιρός είναι υπέροχος .

Στόχος τώρα είναι το χωριό Κυριάκι. Με το που πλησιάζω εκεί , ακούω το ρολόι του χωριού να χτυπάει ώρα 7!!! Και αμέσως μετά αρχίζει η καμπάνα της εκκλησίας για την Κυριακάτικη λειτουργία! Προς στιγμήν , μιας κ δεν έβλεπα σηματοδότηση , θεώρησα ότι ίσως προσπέρασα την στροφή για το χωριό , αλλά ευτυχώς δεν άργησα να εντοπίσω την σήμανση. Εκεί με πλησιάζει και η καταπληκτική Παναγιώτα με το αμάξι της και άρχισε να με ενθαρρύνει με τον τρόπο της!!

Μέσα στο χωριό, στους πλακόστρωτους δρόμους, δεν κυκλοφορεί ψυχή , πέρα από τους δρομείς!! Όλοι ακόμη κοιμούνται! Ο σταθμός είναι σε άλλο σημείο ,από αυτό που ήταν όταν είχα ξανατρέξει παλαιότερα. Περνώντας από το μνημείο των πεσόντων , έρχεται  στην σκέψη μου ,ο Θανάσης , ο κουμπάρος μου , που είχε τρέξει παλαιότερα τον αγώνα και εδώ αποφάσισε να εγκαταλείψει και κάναμε …αποφώνηση on camera  με φόντο το μνημείο των πεσόντων !! χα χα !!

Μερικές δεκάδες μέτρα πιο πέρα , σταματώ στιγμιαία στον σταθμό και παίρνω μια μπανάνα και μια χούφτα σταφίδες μαύρες. Περπατώ κ μασουλώ την τροφή. Έξω από το χωριό , κατηφορικά , εντοπίζω τον Βασίλη Λιόφαγο , δρομέας των 215 χιλ. να κατηφορίζει περπατώντας , σίγουρα κουρασμένος και…αλλού ! Δεν έχω λόγια γι αυτόν τον άνθρωπο!! Παρ όλα αυτά όμως , είχε την δύναμη να μου μιλήσει και να μου φωνάξει μερικές φορές ‘’εμπρός’’ , ‘’μπράβο’’ , ‘’έτσι’’ ,τα πας πολύ καλά’’, ‘’συνέχισε’’. Εγώ, δεν θυμάμαι τι του είπα….αλλά του μίλησα !!

Η κατηφοριά συνεχίζει αρκετά ακόμη. Πέρα , μακριά ο Ήλιος έχει αρχίσει να θερμαίνει την πλάση…Προσπερνώ μια γυναίκα ,όπου και την καλημερίζω.

Ως το 70^ο χιλ. που φτάνω, η ώρα είναι 8! Από πριν έχω σχεδιάσει τι θα κάνω φτάνοντας εκεί. Αρχικά κάθομαι . Ο Ανδρέας με σκεπάζει με κουβέρτα , αλλά την βγάζω μιας και πρέπει να αφαιρέσω την μακρυμάνικη που φοράω. Βγάζω το σακίδιο, την αμάνικη, την μακρυμάνικη , ξαναφορώ την αμάνικη , το σακίδιο , πάρα πολύ γρήγορα. ( Στο μυαλό μου έρχονταν η σκηνή που αλλάζουν τα ελαστικά στην φόρμουλα 1!!!! ). Εδώ είχα το drop bag με τα παπούτσια μου. Το ανοίγω, με βοηθάει κ ΄Ανδρέας, τα παπούτσια δεν θα τα αλλάξω αφού δεν μ ενόχλησαν ως τώρα. Αλλά έχω μια μπάρα κι ένα λουκουμάκι κόκκινο που τα παίρνω στο χέρι μου. Πίνω και τον χυμό μου που έχω εκεί μέσα. Παράλληλα, βάζω μέσα την μπλούζα, τον φακό (που ξέχασα να τον αφήσω στο προηγούμενο σταθμό) και τον κλείνω με το λαστιχάκι (μάλλον το λαστιχάκι έσπασε διότι ήταν πολυκαιρισμένο και ανέλαβε ο Ανδρέας να τον κλείσει)!!!

Ο Ήλιος είναι πάνω μου. Βγάζω τα γυαλιά που κουβαλώ. Τρέχω χαλαρά. Με πλησιάζει ο Δημητρίου Θανάσης με το αμάξι του(είναι συνοδός σε φίλο του δρομέα στα 215)…κοντοστέκεται,,, με ενθαρρύνει κ μου λέει ‘’το αμάξι δείχνει 18 βαθμούς (ώρα 8) και απομακρύνεται.

Κάνω τους υπολογισμούς μου….’’γύρω στις 12:30 με 1 θα τερματίσω’’ σκέφτομαι. Ακολουθούν μερικές μικρές ανηφοριές και γενικότερα επίπεδη διαδρομή. Ο Ήλιος είναι στην πλάτη μου, βλέπω την σκιά μου να …προηγείται χα  χα !!!

Στο 75^ο χιλ., στο χωριό Στείρι, παίρνω κι ένα μπουκάλι νερό στο χέρι μήπως κ χρειαστεί, αρπάζω κ μια χούφτα σταφίδες και συνεχίζω τρέχοντας .Είμαι μια χαρά , αισθάνομαι περίφημα. Ανά διαστήματα , προσπερνώ μερικούς δρομείς…Ένας κάτοικος του χωριού , όταν τον καλημερίζω με ρωτά από πού έρχομαι και του απαντώ γελώντας . Κάτι μουρμούρισε αλλά είχα απομακρυνθεί…δεν άκουσα τι έλεγε !!!Το…καλό ρολόι (!!!) αρχίζει και ‘’διαμαρτύρεται’ ’η μπαταρία τελειώνει. Ευτυχώς έχω το άλλο!!!

Πηγαίνοντας προς το Δίστομο, πάνω σε μια στροφή , ‘’παραμονεύει’’ πάλι ο φωτογράφος!! Αλλάζω μερικές κουβέντες μαζί του , τον συγχαίρω και τον αφήνω στο σημείο…Μπροστά μου αρχίζει να διακρίνεται το Δίστομο και πιο δεξιά του οι ανηφοριές πριν την Αράχοβα που με περιμένουν να τις ανεβώ!!!

Στο 80^ο χιλ., μες το Δίστομο, έχω το τελευταίο drop bag μου. Ο Ανδρέας είναι εκεί. Πάλι , για πολλοστή φορά με βοηθάει στον εφοδιασμό μου (λουκουμάκι, μπάρα, χυμό ,ισοτονικό )αλλάζω και το καπέλο μου κ φεύγω. Λιγοστοί κάτοικοι χειροκροτούν…Ακολουθούν 1-2 χιλιόμετρα ελαφρώς κατηφορικά, όπου τα πηγαίνω χαλαρά μασουλώντας τα προαναφερόμενα τρόφιμα μου. Στο τέλος τους , με προφτάνει ο Γιάννης Παπακώστας !!! Μιλάμε λιγάκι…έχει έναν φόβο (??) με τις ανηφοριές  12 χιλ. που είναι μπροστά μας .Τον αφήνω πίσω μου .

Αποφασίζω να περπατήσω το πρώτο ανηφορικό χιλιόμετρο, έτσι για να δω πόση ώρα θέλει. Μετα τρέχω με όση δύναμη έχω  το επόμενο. Η διαφορά είναι 90’’!! Με αυτό το…’’σύστημα’’ αρχίζω να ανεβαίνω τις τελευταίες ανηφόρες του αγώνα , κάνοντας τους υπολογισμούς μου.

Στο 85^ο χιλ. με πλησιάζει ο εθελοντής Τάκης και μου προσφέρει αναψυκτικό. Κοντοστέκομαι αρχικά , ‘’να μην μπερδέψω το στομάχι με ξένα ‘’ αλλά τελικά ενδίδω και το πίνω !!! Τον χαιρετώ και συνεχίζω την ανηφοριά . Κατά διαστήματα , φυσάει ένα δροσερό κ μαζί προωθητικό αεράκι και προσπαθώ να το εκμεταλλευτώ τρέχοντας μαζί του !!! Όταν σταματά το αεράκι σταματώ να τρέχω κ περπατώ. Κι έτσι , με αυτόν το ρυθμό, μετά από αρκετή ώρα , τελειώνουν οι ανηφοριές μαζί με το ρολόι που σβήνει από ενέργεια !!

Είμαι στην Αράχοβα , περίπου ώρα 12 παρά 15 ‘ . Ξέροντας ότι απομένουν 12 κατηφορικά χιλιόμετρα , αρχίζω και τρέχω δυνατά. Πότε δεξιά του δρόμου , πότε στα αριστερά, κατηφορίζω δυναμικά. Έχω μια μικρή. λανθασμένη μεν , αμυδρή , ελπίδα μήπως και πιάσω τις 12:30 ώρες.

Στον τελευταίο σταθμό , σταματώ ελάχιστα κ παίρνω ένα νερό. Εκεί, η Παναγιώτα με ενημερώνει ότι απομένουν 6 χιλ. Κοιτάζω το ρολόι , δείχνει ώρα 12 ακριβώς! Αρχίζω ένα ξέφρενο τρέξιμο. Προσπερνώ κάποιους δρομείς που περπατούν , παρακινώντας τους να αρχίσουν να τρέξουν ]]λίγο ακόμη’’. Δεν ξέρω αν είναι του δικού μου αγώνα η των 215…

Φτάνοντας σε σημείο που φαίνονται οι Δελφοί , 1-2 χιλ. μακριά, κοιτάζω το ρολόι και δείχνει 12:29!! Εκεί , σκεπτόμενος ότι πλέον το 12:30 δεν είναι εφικτό, χαλαρώνω και συνεχίζω…Ένας αστυνομικός μου φωνάζει ‘’έλα , 300 μέτρα ακόμη’’ !! Τον χαιρετίζω χαμογελώντας !! Φτάνω στον τερματισμό,12:46 ο χρόνος μου,  περνώ τον τάπητα χρονομέτρησης και μου δείχνουν προς τα πού να συνεχίσω για ακόμη , 2 χιλ. επιπλέον ιστορικού ενδιαφέροντος , που αποδεικνύονται μεγάλο καψόνι΅: Ανηφορική διαδρομή, καταμεσήμερο , χωρίς έστω ένα σημείο νερού.

Επιστρέφοντας ,έβγαλα μια αναμνηστική φωτογραφία με την αναμμένη δάδα κ αποσύρθηκα !! Δεν ένιωθα κούραση…περίμενα την επόμενη ημέρα μπας κ εμφανιστεί κάτι ,αλλά τίποτα . Ούτε πιασίματα , 4κέφαλοι κλπ. κλπ.…σαν να μην έτρεξα . Συμπεραίνω ότι ήμουν καλά προπονημένος !

Την επόμενη ημέρα ,σε μια πολύ όμορφη  εκδήλωση, έγιναν οι απονομές , ακολούθησε τον γεύμα μας και κατά της 4 αναχωρήσαμε για την Αθήνα !!

 

Ακόμη μία φορά σας ευχαριστώ πολύ όλους σας .Για τα τηλεφωνήματά σας πριν κ μετά τον αγώνα , για την συμπαράστασή σας , για τα καλά σας λόγια αγάπης . Χάρηκα πάρα πολύ που σας συνάντησα κάποιους και γνώρισα κι άλλους  !

Εις το επανειδείν !!                                                      

Με Τιμή

Mαλτέζος Παναγιώτης